Description
Θυμήθηκα, αναπόλησα, σκέφθηκα, και στο τέλος, πρέπει να το πω, νοστάλγησα. Στιγμές, γεγονότα, σφυρίγματα, αγώνες και καταστάσεις. Πρόσωπα και πράγματα. Είναι η διαδρομή ενός ανθρώπου που έζησε μεγάλες στιγμές. Στιγμές που τις έζησε με ένταση ξεχωριστή. Μία διαδρομή, σε μία εποχή που τα είχε όλα. Μα, κυρίως τα μεγαλύτερα αστέρια του ποδοσφαίρου που συνάντησα και πορεύτηκα μαζί τους. Έζησα όσα ονειρεύτηκα πιτσιρικάς. Και τώρα, που έχω βγει για πάντα από τα αποδυτήρια, που έχω κρεμάσει τη σφυρίχτρα, είμαι σε θέση να κάνω έναν μάλλον θετικό απολογισμό. Ναι, ο Κύρος Βασάρας, αυτός που πολλοί σχολιαστές δεν δίστασαν να τον χαρακτηρίσουν ως τον κορυφαίο όλων των εποχών, έκανε το… «δικό» του, σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Μία συνταγή; Ένα μυστικό; Κάποιο κόλπο; Ίσως, γιατί ποτέ δεν προσπάθησα να βάλω χαλινάρι στο παιδί που συνέχιζε να ζει μέσα μου. Αυτό ακριβώς το παιδί της οδού Δημοσθένους, στην Επτάλοφο Θεσσαλονίκης, που δημιούργησε για πρώτη φορά τα όνειρά του, ένα απόγευμα στο γήπεδο. Όταν η κυρά Βούλα προσπαθούσε να με ταΐσει ενώ ο πατέρας μου έπαιζε ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Θερμαϊκού σε ένα γήπεδο με καρβουνόσκονη και όχι χορτάρι και εγώ είχα καρφωμένο το βλέμμα μου στο παιχνίδι, στην μπάλα, στον διαιτητή. My way….